☆● آنارشیسم یک ایدئولوژی نیست،

بلکه یک اندیشه ی سیاسی است که بدور از هرگونه تحمیل گرایی و اقتدارطلبی ایده ی مدیریت جامعه فارغ از سلسله مراتب قدرت از بالابه پایین و حاکمیت دولت ها را پیشنهاد می دهد.

چون در جامعه ی خودگردان کسی یا کسانی در جایگاه دولت ، حزب سیاسی و یا گروه مذهبی نمی توانند ایده ها و نظرات شخصی خود را بر تمام جامعه و حتی گروهی از جامعه تحمیل کنند و به اجرا در آورند ، بلکه این جامعه است که در نهایت با بوجود آوردن ساختاری فارغ از سلسله مراتب قدرت راه کارها را پیدا کرده و با تشکیل نهادهای اجرایی موقت آنها را عملی می سازد. (نهادهای اجرایی برای جلوگیری از فساد مالی و ایجاد سلسه مراتب قدرت در درون خود بهتر است تحت نظارت مستقیم شوراهای مردمی باشند و یا بعد از اتمام پروژه ها منحل شوند)

☆● آنارشیسم هرج و مرج طلبی نیست،

سیستم کاپیتالیسم از تمام ابزارها و امکاناتی که در اختیار خود گرفته است این لقب را به آنارشیسم داده است ، چرا که اندیشه ی آنارشیسم را یک آنتی تز جدی در مقابل تز اقتدارگرایی و سلطه گری خود می بیند به همین دلیل می خواهد به جامعه ی زیر دست اینگونه بفهماند که اگر یک سیستم اعمال قدرت (دولت) وجود نداشته باشد جامعه به هرج ومرج کشیده می شود ، اما واضح است که وقتی جامعه خود را در گروه های کوچک و محلی تا رده ی شوراهای شهری و استانی در نهایت نهادی که تصمیمات را به مرحله ی اجرا در می آورد (البته با نظارت مستقیم شوراهای مردمی) سازماندهی میکند یک نظم طبیعی بدور از تسلط گرایی بوجود خواهد آمد، که هیچ گاه حکومتها نخواهند توانست چنین نظمی را با ابزار سرکوب و فشار خود بوجود بیاورند.{برای مثال حتی در پیشرفته ترین و آزادترین کشورهای جهان هم همیشه جنبش های ترقی خواه مردمی و منتقد سیاستهای دولت توسط نیروهای نظامی (که صرفا حافظ منافع دولت هستند نه مردم !) سرکوب میشوند].

دیگر بماند نامنی کلی دنیا که فقط به واسطه ی وجود دولتها و سیاستهای جاه طلبانه آنهاست، که با جنگ بر سر منافع خود هر سال موجب کشته و بی سر پناه شدن هزاران انسان میشوند.

برای دست یافتن به جهانی بدون جنگ و کشتار و سیستم برده داری نوین، باید در مقابل این سیستم ایستاد و شورش کرد.