پشت خود سانسوری ها و خود زنده به گوری های رنج بارمان ،تحجر در جنبش است..چرا که با دندان هایی به هم فشرده و لمیده در کاهلی،به هر چه با منافع انسانی ما در تضاد باشد روی خوش نشان می دهیم و بر زنجیر های بردگی و ترس های پلشت خود معتادیم…عاجزانه میان باتلاق فریادها و خواهش های ارضاء شده با زهر ، دست و پا می زنیم و طعم گس مهمل ها و وعده های دروغین ستم پروران را مزه مزه می کنیم،هیچ ارزشی برای آزادی خود قایل نیستیم و در احقاق و حفظ آن هیچ گاه جدیت نکرده ایم….ما زبان بریدگان ، مهره هایی در دستان رژیم فاشیستی جمهوری اسلامی هستیم که هلهله کنان ، حقارت خود را جشن می گیریم و این دیکتاتوران ،از ته حلق به ریش ما می خندند…..