✍ #میعاد سنه

بدون تردید، حزب محصولی از اجتماع است و مستقیما مرتبط با جامعه میباشد.
جامعه به دلیل عدم سازماندهی و توسعه نیافتگی تنها از راه آثاری اینچنینی، میتواند در پی منفذی برای تداوم حیات خویش باشد.
علی رغم فقدان تجربه یک سازماندهی اساسی و حقیقی، احزاب میتوانند با ایجاد سیاستی مبتنی بر هنر زندگی صحیح که برحقایقی پویا استوار باشد و با جامعه همخوانی دارد مناسبات نوینی را به اجرا بگذارد و با ایجاد آگاهی اجتماعی و با تکیه بر شرایط ذهنی اجتماع، مردگان متحرک را مجددا به رستاخیز وا دارد.
در چنین شرایطی البته که مهارت، پیگیری، صبر و دانش بسیار لازم است؛ ایجاد آگاهی و خودسازی شخصیتی، نیفتادن به تله علمی، دچارنشدن به مغلطه اندازی های وسوسه بر انگیز قدرت و اقتدار، در نیفتادن به ورطه افراط و تفریط و یا بی عملی و پیاده سازی اینها بر جامعه ای که در چنگال ساختارهای سنتی است میتواند مفید واقع گردد.
تلاش جهت درک انتقادات و نیفتادن به ورطه مغلطه انداز انکار گرایی، دارای اهمیت است.
اگرچه اشخاص و یا اعمالی به بوته نقد گذاشته میشوند، اما چیزی که مورد تحلیل واقع میشود، فرد نیست، جامعه است، زمان حال نیست، تاریخ است.
یعنی این انتقادات در کنار اصلاح افراد و در راستای اصلاح جامعه و رقم زدن تاریخی نوین هدفمند است.
با این وصف با بیان مواردی چند از معضلات اساسی حزب گرایی میتوان واقعیات تشکیلاتی و ساختاری آن را به بوته نقد گذاشت.
یکی از معضلات اساسی حزب گرایی برخورد اشتباه آمیز با واقعیات اساسی جامعه است و اینکه افراد حزب را فراتر از یک واحد خانوادگی محسوب نمیکنند و زندگی را فراتر از ابراز غرایز خویش درفرصت های بدست آمده نمی بینند.
چنین شخصیت هایی نمیتوانند شخصیت حزبی شوند.
این افراد تلاشهایی نیز انجام میدهند و شکی در نیت پاک بسیاری از افراد وجود ندارد ،اما مسئلەی پیشاهنگی و کادر حزب بودن بسیار فراتر از اینهاست.
برداشت های خورده بورژوازی و ژاندارم واری افراد میتواند احزاب را به سوی ناکجا آباد ببرد.
بی شک بدون صرف تلاش و جدیت نمیتوان نمیتوان از حزب محافظت نمود و پافشاری بربرخی مواضع منجر به شکست خواهد گردید.
افرادی که زندگی خویش را وقف کاری میکنند باید بدانند که مجبورند بسیار واقعیت گرا باشند.
صرف تلاش و جدیت نمیتواند مثمر ثمر واقع گردد.
اما بایستی متوجه شویم که این تلاش و زحمات سبب چه چیزی میشود.
اینگونه نباشد که مثل کاغذ تورنسل عمل کرده و تصور کنند که در واقع بهترین کار را انجام داده اند و بر آن اصرار نمایند.
زمانی هم که آنها را به نقد میکشید واکنش نشان میدهند و میگویند با این شرایط پیشرفتی حاصل نمیگردد و گناه را برگردن دیگران می اندازند؛ بایستی به این خود فریبی ها پایان داده شود