By Hasse-Nima Golkar

قیام مردم ایران، شهریور/مهر ماه ۱۴۰۱

مبارزات مردم کم و بیش در بیش از دویست شهر بزرگ و کوچک همچنان ادامه دارد. برخی از وسایل ارتباطاتی در زمان های خاص و در مناطق خاصی از کشور چندان خوب کار نمی کنند. خطوط اینترنت اغلب اوقات قطع است. برخی از رسانه های اجتماعی به طور کامل مسدود شده اند. در این حالتِ “سکوت”، دستگیری‌های دستجمعی و قتل عام در جریان است، اما قیام جوانان به ‌ویژه زنان بدون اعتماد حتا به یک رهبر یا گروه‌ و احزاب سیاسی، مقاومتی قهرمانانه و بسیار شجاعانه انجام می‌دهند. مردم معترض تاکنون نشان داده اند که غیر از خود به هیچ فرد و هیچ مُنجی ای باور ندارند. بنابراین، تصمیم گرفته اند که خود دولت فاشیستی اسلامی – شیعی حاکم را به طور کامل سرنگون کنند. افکار جهانی تقریباً بیدار شده ولی قدرت های اقتصادی – سیاسی خود را به خواب زده اند. گام های انقلاب بلند و به روشنی شنیده می شود، اما آیا پیروز خواهد شد؟ بستگی به عوامل تعیین کننده زیادی دارد. از یک جانب، توازن قوا بین مبارزات مردم بر علیه رژیمِ به شدت مُسلح و بسیار وحشی، نابرابر می باشد. از سوی دیگر، نگرش قدرت های جهانی برای انجام شدن تحول و دگرگونی در ایران که از لحاظ موقعیت سیاسی-جغرافیائی استراتژیک بسیار مهم است، هنوز مشخص نیست.

زن – زندگی – آزادی