By Hasse-Nima Golkar

هر گونه خشونتِ کلامی بر علیه زنان را متوقف کنیم!

رفقا و دوستان گرامی، امروز هشتم مارس؛ روز جهانی زن است. بیائیم ضمن گرامیداشت آن، از امروز با خودمان برای همیشه عهد ببندیم که از کار بُرد خشونتِ روانی و تحقیر آمیز همانند: “حرام‌زاده”، “حلال‌زاده”، “فاحشه”، “مادر قَحبه”،”خواهر جنده” ووو به طور جدّی پرهیز نمائیم! می‌دانیم که در رگ و پوست و خون و تا مغز استخوان هایمان قرن ها است که این فرهنگِ فاسد، واپس گرایانه و خشونت آمیزِ مَردسالاری و زن ستیزی (ضّد زن) نفوذ کرده و به دور انداختن آن از ذهنمان به نظر دُشوار می رسد، ولی اگر اراده کنیم و تصمیم بگیریم، هرگز غیر ممکن نیست.

کار بُرد چنین واژه هائی برای افرادی که به ویژه دیدگاه خودشان را با معیارهای کمونیستی، آنارشیستی، سوسیالیستی و دمکراسی خواهی تعریف می کنند، می بایستی غیرقابل پذیرش باشد. توجیه کنندگان استفاده از این گونه واژه ها ی زن ستیزانه؛ عمیقن تبعیض آمیز (راسیستی) – در هر نام و شکل و رنگی که باشد – بدون کمترین تردیدی می بایستی که مشکل و کمبود فرهنگی در آموزش و تربیت مان را در این زمینه؛ در دیدگاه حاکم سیاسی – ایدئولوژیک در جامعه ی مردسالارانه و تآثیر پذیری از آن جستجو کنیم. استفاده از اینگونه واژه های خشنِ لفظی، زیر هر نوع بهانه ای که باشد، به شدّت دینی – مذهبی، ضد دمکراتیک و در یک کلام: ضد انسانی است.

اگر واقعن به آزادی، برابری و عدالت انسانی باورمند هستیم، می بایستی به اجبار به کرامت انسانی زنان، یعنی مادران، دختران و همسران خودمان و دیگران نیز که همچون مردان، نیمی از انسان های موجود در جامعه ی امروز بشری می باشند، ارزش قائل شویم. دفاع از آزادی و کرامت انسانی زن، معیار و میزان پیشرفت انقلابی در درون خودمان و در یک جا معه ی انسانی می باشد.

زن – زندگی – آزادی