By Hasse-Nima Golkar

 لکّه ای تاریک و خونین در تاریخ بشرّیت:

پس از جنگ خانمانسوز جهانی دوم در ۲۷ ژانویه ۱۹۴۵، اُردوگاه مرگ آفرین آشویتز در کشور لهستان کنونی با تحت تعقیب قرار دادن و درهم شکستن ماشین جنگی فاشیستی آدولف هیتلر، توسط نیروهای ارتش سُرخ شوروی آزاد گردید. تنها بی رَمق ترین زندانیان باقی ماندند. آلمان نازی از یک طرف تلاش می کرد تا شواهد و مدارک قتل عام ها را از طریق ویران کردن اطاق های گاز و کوره های آدم سوزی از بین ببرد. و از سوئی دیگر اسیران را با «راه پیمائی مرگ» مجبور به تخلیه ی اجباری از اردوگاه ها نماید. از حدود ۱.۳ میلیون انسان، شامل یهودی ها، رومان ها (“کولی”)، کمونیست ها، همجنسگرا ها، اسیر های جنگی، بیمارهای روانی، … که به آشویتز اخراج شده بودند؛ بیش از یک میلیون نفر از آنها در میدان ها و کوره های گاز، تنها با شماره های هویتیّ و نَه هیچ نام و نشان؛ قتلِ عام گردیدند.

اجازه ندهیم این جنایت ننگین یک بارِ دیگر در تاریخ تکرار گردد!

این نوشته بر روی ديوار یکی از سلول های زندان حَک شده بود:

Wenn es einen Gott gibt, dann muss er mich um Verzeihung bitten

اگر خداوندی وجود داشته باشد، بايستی از مَن طلَب بَخشايش نماید!