نابودی فاشیسم مستلزم مقاومت مداوم و رویارویی همیشگی است. چیزیکه هر آنتی‌فاشیستی به آن واقف است.
فاشیسم ذاتاً سلطه‌گر است و تنها با مبارزه، همبستگی و حضور مداوم در صحنه می‌توان آن را عقب راند یا از مشروعیت یافتنش جلوگیری کرد. پس جای هیچ تعللی نیست، بخصوص که دوباره حکومت اسلامی ایران در پی ایجاد موج دیگری از افغانستانی‌ستیزی برآمده است.
بر همگان روشن است که افغانستانی‌ستیزی در ایران ارتباط مستقیمی با بحران‌های داخلی حکومت دارد، بحرانی که خود دولت مسبب آن است از جمله گرانی، فقر، بیکاری، خفقان و سرکوب آزادی‌ها.
اکنون که دولت با اعتراضات دانشجویی و اعتراضات کارگری «معلمان » اعتراضات بازنشستگان و اعتراضات محیط زیستی مواجه است، تلاش می‌کند با ایجاد موج نفرت و دشمن‌سازی خیالی، خشم مردم را منحرف و به سمت مهاجرین کانالیزه کند.
اگر جامعه انسانی در برابر این فریبکاری سکوت کند، این حکومت اسلامی است که پیروز خواهد شد، زیرا ناکارآمدی دولتی را توانسته با سیاستی عوام‌فریبانه و تفرقه‌افکنانه، به جای اتحاد و همبستگی علیه ستم حکومتی از سوی مردم، بنشاند.
فساد و رانت‌خواری که ثروت ملی را در دست گروهی خاص، حامیان جمهوری اسلامی، متمرکز کرده، مردم ایران را با فقر، گرانی و بیکاری روبه‌رو کرده است. در این میان رسانه‌های حکومتی نقش مخرب خود را ایفا می‌کنند.
این رسانه‌ها با انتشار اخبار جعلی؛ با برجسته کردن معدود تخلفاتی که احتمال آن می‌رود رخ داده باشد و تعمیم دادن آن به کل جامعه مهاجران افغانستانی؛ سعی دارند آنان را در مشکلاتی که جامعه با آن روبرو است، مقصر اصلی یا لااقل از مهمترین علت‌های آن، جلوه بدهند. این تلاش تا آنجا پیش می‌رود که حضور مهاجران را در جغرافیای ایران “تهدید ملی” بخوانند و با تمرکز بر چنین موضوعی، اعتراضات مردمی را منحرف کنند.
ما مردم باید بسیار هوشیار باشیم تا در چاهی از نژادپرستی و تبعیض که رژیم آن را بر سر راه مان کنده است، نیافتیم. جمهوری اسلامی یک رژیم فاشیستی است که امروز افغانستانی‌ها را قربانی خود می‌کند و فردا سایر اقشار جامعه را به همین شیوه مورد تبعیض بیشتر قرار خواهد داد.
فاشیسم با بی‌تفاوتی قوی‌تر می‌شود. ابتدا تبعیض علیه مهاجران را آغاز و سپس سرکوب و خشونت بیشتر علیه دیگر جوامع و گروه‌های اجتماعی را زمینه‌سازی می‌کند.
از این روست که باید قاطعانه با روایت‌های نژادپرستانه و تبلیغات رسانه‌های حکومتی مقابله کنیم.
و تنها با همبستگی اجتماعی می‌توان آن‌ها را خلع سلاح کرد.
آری مبارزه واقعی ما نه علیه مهاجران، بلکه باید علیه ساختاری باشد که ما مردم را در فقر، بیکاری و ناامنی نگه داشته است.
دفاع از مهاجران و پناهندگان افغانستانی، دفاع از آزادی، برابری و عدالت است…
در کنار عدالت و در مقابل فاشیسم بایستیم!
فدراسیون عصر آنارشیسم