Author: Olivera
اعتراضات آرژانتین: حلقه‌ای دیگر در زنجیره فروپاشی اجتماعی
“بازنشستگان شورشی” سازمانی متشکل از بازنشستگانی با گرایش‌های سیاسی گوناگون است که در سال ۲۰۱۹ شکل گرفت. این سازمان ساختاری افقی دارد و به دلیل تأثیرات آنارشیستی، هیچ رهبری در آن وجود ندارد. بسیاری از اعضای قدیمی آن، عمری را در فعالیت‌های آنارشیستی سپری کرده‌اند. برخی از آن‌ها از نسلی هستند که در دوران دیکتاتوری نظامی، در گروه‌های مقاومت مسلحانه مخفی مانند Resistencia Libertaria و OPR 33 حضور داشتند؛ گروه‌هایی که پایگاه آنارشیست‌ها در مبارزه علیه دیکتاتوری‌های جنایتکار آمریکای لاتین محسوب می‌شدند. به همین دلیل، هرگاه در رویدادهای آنارشیستی ظاهر می‌شوند، با تشویق ایستاده حاضران روبه‌رو می‌شوند.
این گروه از سال ۲۰۱۹ هر پنجشنبه در اطراف ساختمان کنگره راهپیمایی می‌کند و نسبت به حقوق بازنشستگی ناکافی، کاهش خدمات درمانی و وضعیت وخیمی که دولت میلی برای بازنشستگان رقم زده، اعتراض دارد. تنها پاسخی که دولت به آن‌ها داده، سرکوب بوده است؛ اعضای این گروه بارها مورد ضرب و شتم قرار گرفته، با گاز فلفل هدف قرار داده شده و بازداشت شده‌اند. به مرور، تصاویر درگیری این بازنشستگان با پلیس به یک رخداد هفتگی تبدیل شد و حمایت‌های بیشتری را به خود جلب کرد.
نقطه عطف این جنبش، انتشار ویدیویی از ضرب و شتم یکی از بازنشستگان، که عضو باشگاه فوتبال چاکاریتا بود، توسط پلیس بود. پس از انتشار این ویدیو، هفته بعد، ۵۰ تا ۱۰۰ نفر از هواداران این تیم فوتبال برای حمایت از بازنشستگان به اعتراضات پیوستند. اما زمانی که آن‌ها نیز سرکوب شدند، فراخوانی گسترده برای پیوستن هواداران تمامی تیم‌های فوتبال منتشر شد؛ فراخوانی که برخی از اتحادیه‌های کارگری نیز از آن حمایت کردند.
در سرکوب بعدی، خشونت پلیس به مراتب شدیدتر شد. برآوردها نشان می‌دهند که دست‌کم ۴۶ نفر مجروح شدند، از جمله پابلو گریلو، عکاسی که از ناحیه سر با یک کپسول گاز اشک‌آور هدف قرار گرفت و همچنان برای زندگی خود مبارزه می‌کند. یک معترض دیگر نیز بر اثر اصابت گلوله پلاستیکی بینایی یک چشم خود را از دست داد. با این حال، حمایت از بازنشستگان همچنان در حال افزایش است.
هم‌زمان، در داخل کنگره نیز نزاعی میان اعضای حزب حاکم شکل گرفت که بهانه‌ای شد برای به تعویق انداختن تشکیل کمیسیون محاکمه سیاسی و تحقیق در مورد رسوایی مربوط به ارز دیجیتال لیبرا. این تعلیق کاملاً غیرقانونی بود، چرا که هیچ نهادی حق ندارد یک‌جانبه جلسه کنگره را لغو کند.
پس از سرکوب‌ها، اتفاقات همیشگی رخ داد: تصاویر مأموران لباس‌شخصی که برای تبلیغات دولتی، صحنه‌سازی می‌کردند، انکارهای دولت، توهین‌ها و تمسخرهای مقامات به معترضان در رسانه‌های اجتماعی و تلویزیون، و تلاش برای تقسیم معترضان به «خوب» و «خشونت‌طلب».
وضعیت مقاومت در حال حاضر چندان مساعد نیست. برخی مقالات، مانند آنچه در Freedom News منتشر شد، تصویری اغراق‌آمیز و حماسی از مبارزه‌ای حماسی علیه فاشیسم ارائه دادند، اما در واقعیت، مقاومت ضعیف و ناهماهنگ بوده است. نویسنده این مقاله به دلیل سوگیری‌های پیشین خود، در انتشار اطلاعات نادرست غافلگیرکننده نیست.
اما شرایط کنونی پیچیده‌تر از یک جنبش اعتراضی است. آرژانتین در بحران اقتصادی، بی‌رحمی اجتماعی و غارت دولتی منابع طبیعی به دست شرکت‌های چندملیتی و قدرت‌های خارجی گرفتار شده است. مقاومت در برابر میلی هنوز سازمان‌یافته و نیرومند نیست، اما چیزی زیر سطح جامعه در حال شکل‌گیری است—چیزی که شاید در آینده بتواند ورق را برگرداند.