وقتی قدم هامان ما را به چاه کرد،

لحظه ای که چشم هامان به خواب رفت،

آنگاه که دست هامان ما را به دار

و گوش هامان را همهمه کر کرد،

ما به درستی می آموختیم

نیاموختن از خود را.

 

منبع : (میم.الف.مازندرانی)