علیه دولتی که فرزندآوری را تبلیغ می‌کند و فرزندان را به دار می‌سپارد.
در خاورمیانه، به نظر می‌رسد دولت‌ها راه‌های متنوعی برای مرگِ شهروندان پیش‌نهاده‌اند: عده‌ای در جنگ جان می‌دهند، عده‌ای در نتیجهٔ فقر و محرومیت، و عده‌ای که از فقر و رنج می‌گریزند با طنابِ دار و با حکمِ مرگ روبه‌رو می‌شوند. دولت‌ها نه‌تنها داستانِ ما را نوشته‌اند، که پایانِ آن را نیز رقم می‌زنند.
آیا همان‌قدر که در انتخابِ شیوهٔ زیستن و زنده ماندنمان گرفتار اجباریم، در مرگ هم اجبار شده‌ایم؟ برای بسیاری که عاملیت و مالکیتِ سرنوشت‌شان از آن‌ها سلب شده، پاسخ تلخِ این سؤال آری است. اعدام، یکی از تصویری‌ترین و وحشیانه‌ترین اشکال این سلبِ سرنوشت است.
اما زندگی و مرگ را چگونه می‌توان از دستِ دولت‌های سرکوب‌گر، به‌ویژه جمهوری اسلامی، پس گرفت؟ چگونه می‌توان زیست و سپس مرد — بدون این‌که به قربانی قتلی تحمیلی بودن محکوم بشویم؟
پاسخ را زندانیانی که در قزلحصار علیه اعدام اعتصاب غذا کرده‌اند داده‌اند: مقاومت.
آن‌ها بیش از شش روز است که با اعتصابِ غذا به استقبالِ مرگ رفته‌اند تا حقِ زندگی کردن، حقِ مردنِ آزادانه و حقِ «غیرِ کشته شدن» را بازپس گیرند. گویی در این نوعِ زیستن و مردن، امکان‌ها و ارزش‌های تازه‌ای نهفته است.
جسم‌ها خم می‌شوند، چشم‌ها خالی می‌گردند، و رفقا به مشایعت‌کنندگانِ زندهٔ تابوتِ یکدیگر بدل می‌شوند. این را مقاومت می‌نامیم. قزلحصار دارد معنای دیگری از «آزاد مردن» عرضه می‌کند — انسانی که سرنوشتِ دزدیده‌شده‌اش را بار دیگر می‌ستاند.
اما در این بین ما کجا ایستاده‌ایم؟
آیا در صندلیِ تئاتری زیبا نشسته‌ایم تا قهرمانانی را تماشا کنیم که درسِ پاسداشتِ زندگی و آزادی می‌دهند؟ یا خود بر صحنه‌ایم و وظیفه‌مان است که قهرمانِ بازپس‌گیرِ زندگی و مرگ خود باشیم؟
بی شک ما انسان ها اولین صاحب زندگانی و مرگ خویش هستیم و بنابر همین دلیل بر دوش ماست که داستان خود و آن هایی که بهشان عشق می ورزیم را از دستان جمهوری اسلامی بیرون بکشیم و برای آن ابتدا و انتهایی درخور و آزاد ببافیم.
ما، جبهه آنارشیستی همواره خود را نه صرفا حامی زندانیان بلکه هم رزم انسان هایی که در مقابل کشته شدن اجباری ایستاده اند و برای زندگی می جنگند میدانیم.
قزلحصار مرز ندارد و همگی بازیگران یک صحنه هستیم.
ما برای زندگی و داشتن شانس به انتها رساندن آن و نه کشته شدن، همواره می جنگیم و امید داریم که در این مبارزه زندگی و آزادگی جاری باشد.
شنبه، ۲۶ مهر ۱۴۰۴
جبهه آنارشیستی