در ماه اکتبر سال ۲۰۱۵ خبر تشکیل گروه جدیدی از میان ۱۳ گروه مسلح شمال سوریه در میان اخبار منتشر شده از وقایع سوریه به چشم می آمد. اتحادی با عنوان ” نیروهای سوریه دموکراتیک ” یا SDF
نیروی متشکل از کردها، اعراب، مسیحیان سریانی و ترکمان ها که همگی جهت انجام یک هدف مشترک که همانا بیرون راندن گروههای تروریستی از منطقه بوده است که چند روز پیش در ماه نوامبر ۱۵ گروه دیگر نیز به این اتحاد پیوستند تا با داعش و حامیان آن و رژیم بعث عاملان اصلی تروریسم مبارزه و مقابله کنند.
در کنفرانس خبری اعلام تشکیل “نیروهای دموکراتیک سوریه” در ماه اکتبر تاکید شد که : ” نیروهای سوریه دموکراتیک سنگ بنای تشکیل یک نیروی ملی در سوریه آینده هستند و هدف آنها تشکیل یک سوریه دموکراتیک و آزاد است که در آن همه مردم سوریه بتوانند به حقوق مشروعشان دست پیدا کنند.”
هر چند که سوریه و ایران از نظر سیاسی و اجتماعی در شرایط یکسانی قرار ندارند اما فائق آمدن بر معضلات و مشکلات سیاسی و اجتماعی حاکم بر سوریه و ایران و تلاش برای ایجاد تغییرات بنیادی و ایجاد امید در میان مردم ناامید ایران و سوریه که از وجود دیکتاتوری و جنایات اسلامگرایان رنج می برند می تواند منجر به تغییر شرایط حاکم بر ایران و سوریه شود.
اگر چه در سوریه برای پایان دادن به شرایط فروپاشیده شیرازه جامعه در صدد ایجاد تغییرات از طریق اتحادی وسیع و گسترده هستند ولی در ایران برای جلوگیری از فروپاشی جامعه که به سمت اضمحلال و نابودی از درون با ادامه حاکمیت جمهوری اسلامی به پیش می رود نیاز به چنین اتحادی است.
البته بحث اتحاد اپوزیسیون سیاسى نیست ( تلاشی که تا کنون بارها انجام شده ولی به سرانجامی نرسیده است و همه اتحاد های چنین اپوزیسیونی صرفا نامی بر روی کاغذ بوده است ) بلکه بخش عملگرای اپوزیسیون مورد نظر است که دارای نیرو و امکانات مبارزاتی است.