-
چند «نیکا شاکرمی» ها باید جان شیرین از کف بدهند تا جهل مزمن و حال به همزن خویش را کنار بگذارید؟
وقتی امامی که آخوندها از آن احکام،قوانین،فتاوا و فقه مریضشان را اخذ می کنند با مغز نداشته و پر چین و چروک و خشکیده خود؛سرتاسر بدن یک زن را جسمی شرم آور(عورت) خطاب می نماید.¹ عجیب نیست که این ضحاک عبا بر دوش و لانه کلاغ بر سر، همراه پیروان بر باد رفته اش،که خود…
-
شعر: مهسای انقلاب
ای دختری که جان تو شد خونِ انقلاب نامت سرودِ خشم شد و خُنیایِ آفُتاب در چشم تو بهارِ جهان غرق شد به خون از آه تو، ترک خورده بنیادِ هر عذاب مهسا، به سنگفرشِ خیابان قسم که باز قد می‌کشد ز خاک تو صد لاله و شهاب دیگر نه تاج و تخت، نه مسجد،…
-
زینب جلالیان: مرگ واقعی برای یک مبارز زمانی است که از یاد مردم برود… + فایل صوتی
زینب جلالیان، زندانی سیاسی مقاوم و شجاع کُرد محکوم به حبس ابد که در هجدهمین سال حبس و تبعید خود در زندان یزد به‌سر می‌برد، گفت : «مرگ واقعی برای یک مبارز زمانی است که از یاد مردم برود، نه وقتی که اعدام یا کشته می‌شود. او باور دارد اگر مردم او را فراموش کرده…
-
۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳؛ روزی که آزادی در خون غرق شد
آنچه در شیلی رخ داد، یک کودتا نبود؛ یک زلزله‌ی سیاسی بود که نشان داد وقتی مردم برای رهایی برمی‌خیزند، سرمایه‌داری و ارتجاع دست در دست هم، حتی با تانک و بمب، بر سرشان فرود می‌آیند. سالوادور آلنده با رأی مستقیم مردم انتخاب شد. او نماد امیدی بود که می‌خواست زمین را از انحصارات خارجی…
-
فریاد علیه زنجیرها
( نقد دین و دولت در سایه خودکشی و ولادت) در جهانی که قدرت‌های مذهبی و دولتی دست در دست هم، زنجیرهایی بر گردن انسان‌ها می‌بندند، امروز (دهم سپتامبر 2025 ) را به عنوان روز جهانی جلوگیری از خودکشی جشن می‌گیرند، در حالی که همزمان، پیروان یک ایدئولوژی باستانی، تولد محمد، پیامبر اسلام، را گرامی…
-
ولادت محمد=زایش های زنجیرهای شرع بر دوش انسان
من نمی‌خواهم قصه‌های کودکانه‌ای را که قرن‌ها در مساجد تکرار کرده‌اند، دوباره زمزمه کنم. من آمده‌ام تا آتش حقیقت را بر این کاغذ بریزم. حقیقتی که در خود قرآن و حدیث خوابیده، همان کتاب و همان سنتی که پیروان محمد به‌عنوان سند مقدس می‌پرستند. اگر چشم باز کنی، درمی‌یابی که او نه منجی بشر، بلکه…
-
انقلاب نسل Z نپال و تطبیق آن با ایران
رفقا، در نپال، جرقه‌ای کوچک(مسدود شدن ۲۶ شبکه اجتماعی)آتشی برافروخت که دودش در کاخ‌های پوسیده قدرت پیچید. جوانان نسل زد، نه با ارتش، نه با حزب، بلکه با صدای خود، با خشم انباشته‌شان از فساد، از فرزندان سیاسی، از فقر و بیکاری، به خیابان‌ها ریختند. و چه شد؟ نخست‌وزیر سقوط کرد، سانسور فرو ریخت، و…
-
جمهوری اسلامی از آن جا که پا گرفت سقوط نمی کند!
یکی از افراد مسن برای من تعریف می کرد که در سال شصت تا هفتاد بخش بزرگی از جامعه ایران در نوعی بی تفاوتی و غفلت نسبت به سرنوشت زندانیان سیاسی به سر می برده است. بخشی که حکومتی نبودند اما با توسل به خرافات، گورستان اعدامی های چپ گرا و مجاهدین را لعنت آباد…