بر سفیدی کاغذ ناخن میکشم
در احتضار کلمات
شعرم گرفته است
در عمق خود چنگ می اندازم
یک مشت واژه برمیدارم وُ
بر این در بسته میکوبم
تا دیوار بشنفد
که اینجا آدمی ، به سلسله ی آدمـــی امیدوار است…

منبع : فیسبوک Farzan Alef / فرزان الف