پس از استقرار چادر اعتراضی، بعد از ظهر همان روز، راهپیمایی همبستگی با چادر اعتراضی در ساعت ۵ بعد از ظهر  برگزار خواهد گردید تا بتوانیم صدایمان را به گوش وجدانهای بیدار برسانیم.

این آکسیون اعتراضی به دلایل بسیاری شکل گرفته  است.

ما پناهجویان  در شرایطی بسیار بد و غیر انسانی به سر می بریم. شرایطی که شایسته ی شرافت انسانی ما نمی باشد. زندگی روزمره ی ما درترس و هراس از اخراج اجباری می گذرد و این همه از قوانین تبعیض آمیز دولت  آلمان ناشی می شود.

در بیش از 120 کشور جهان مبارزین و آزادیخواهان تحت تعقیب، آزار، شکنجه، زندان و خطر اعدام هستند.

نمونه های روشنی از این رفتارهای ضد بشری  امروزه درایران، ترکیه، سوریه، مصر، زیمبابوه، توگو، بحرین و تونس و دیگر کشورها رایج است.

در سال 2011 کارگران و اعتصاب کنندگان صنایع نفتی در غرب قزاقستان مورد هجوم قرار گرفته، سرکوب و کشته شدند.

سرکوب خونین کارگران اعتصابی معادن افریقای جنوبی هیچگاه از یادها نخواهد رفت.

در کشورهای پرو، شیلی، سریلانکا و اوکراین فعالین سیاسی توسط پلیس کاملا بطور قانونی تعقیب و سربه نیست میشوند.

در ایران بیش از ۳۵ سال است که دگراندیشان گروه گروه، شکنجه، اعدام، تجاوز و کشته می شوند. چندان فرقی ندارد که    چه کسی در  نمایش مضحک انتخاباتی جمهوری اسلامی برنده شود، احمدی نژاد، خاتمی و یا  روحانی.

دولت فدرال آلمان گستاخانه و بیشرمانه این کشورها را “امن” و بی خطر تلقی میکند تا بتواند حکم اخراج ما پناهجویان را صادر نماید وهمچنین نقش خود را در حمایت از سرکوب و اختناق در کشورهای دور دست  انکارمی کند.

سلاح و لوازم سرکوب و شکنجه  در این کشورها از آسمان  نازل نشده است. جدیدترین و پیچیده ترین  تکنولوژی و سلاح برای سرکوب آزادیخواهان توسط حکومت های اروپایی از جمله انحصارات و شرکتهای آلمانی در اختیار دولت های دیکتاتوری  قرار میگیرند. سرزمین ها ی ما با بمب  و سلاح های اروپایی، آمریکایی، روسی و چینی نابود می شوند، چرا که تولیدات کارخانجات اسلحه باید بازار فروش داشته باشند. ما کشور و زادگاهمان را بدلیل اینگونه سیاست های ضد بشری ترک کرده ایم، تا در کشور آلمان پناه و امنیت داشته باشیم؛ اما دولت آلمان آن را از ما دریغ داشته است.  اداره خارجیان و دادگاه گوتینگن حقوق انسانی ما را نادیده میگیرند. هر چند که سیستم و جو ترور و اعدام  در این کشورهای دیکتاتوری بر کسی پوشیده نیست، بخصوص برای قضات دولت آلمان. اما سیاست بی اعتنایی در برابر دلایل پناهندگی ما، بخشی از سیاست غیر انسانی دولت آلمان و قوانین پناهجوستیز آن می باشد، تا مبادا روابط تجاری و معاملات اقتصادی

شرکتهای آلمانی در این کشورها به خطر بیفتند.

علاوه بر این، شرایط حاکم غیر انسانی زندگی در اینجا، ما را به انسانهایی منزوی، مایوس و ناامید تبدیل کرده است. سالیان سال در انتظار و بلاتکلیف ماندن، بدون اجازه ی تحصیل، کارو یا اجازه ی سفر آزاد، و هر لحظه  در اضطراب و ترس از دیپورت و اخراج به سربردن، سلامت جسمی و روانی ما را مختل کرده است.

  این سیاستهای غیر انسانی در واقع اعلام جنگ علیه ما پناهجویان می باشد. اما ماهمگی تصمیم گرفته ایم که دیگر قوانین نژادپرستانه ی حاکم را تحمل نکنیم و اعتراضمان را با برپایی چادراعتراضی به مدت دو هفته در مرکز شهر گوتینگن ابراز کنیم.

ما از همه ی انسانهای آزاده و شریف دعوت می کنیم تا با این کمپین اعتراضی ما همراه شده و از حقوق انسانی همه ی پناهجویان دفاع کنند.

خواسته های ما به قرار زیر است: