سربازانی با الفبای زنانه اند دختران کُرد
که با سلاح هایی در دست
نومیدانه امیدوارند
و سنگ های عظیم کوهستان را
با آینه ای در دستانشان
برای موعود انتقام به سودن مشغول اند
فریادشان گلوله و خشمشان انفجار است
دختران کوه اند اینان ، دختران صخره
و سال هاست که از صدای مرگ توشه بر می دارند
خون فشانی شان افقی را گلگون می کند
و به پایان نمی رسند،
چرا که به ستارگانشان عاشقند،
کهکشان به یگانگی شان حسادت می کند
زنانی از جنس زندگی اند
که مرگ را هم در حجله کشته اند!
فرشتگانی از نژاد انسان
که با دشنه هایی از جنس پیروزی
پیراهن شکست مردانه ای را هم می درند!

باسط