شعر قائده ای ست که جهان برایش تنگ است

شعر

تنها کلمه های مجاز را می پذیرد در بر

 

در بیغولۀ شعر

چنان در تنگا دست و پا می زنی

که کلمه ها زخمی می شوند

و دست رد تو مدام

به سینه واژه ها می خورد

به فحش ها

به بد

به بیراه- کلمه های ناهنجار

 

آری

استبداد شعر اجازه نمی دهد

اجازه نمی دهد به هیچ روی

واژه های زشت

واژه های درشت ِ ناگوار

راه یابد به شعر

 

اما بگذارید یک شاعر ِعاصی ِ بی ادب

بر سکوی بلند خطابۀ شعر بایستد

و رو به این بیداد ِ خونین ِ ستمگرانه از جگر فریاد برکشد

ریدم به این جهان