شعر سیاه از سهیل عربی : یک سیب زمینی برای ۲ نفر

سالم گرفتنم ،اما کنون تنم ،لرزان و پر ز درد

باتوم ،شوکر و حبس ، محصول ؟ سوند به تنم

این من پیرمرد ، جرمم چه بود مگر

فریاد زدم دگر ،ننگ بر شکنجه گر، بر عامل ستم

ننگ بر شکنجه گر، بر عامل ستم

در این شکنجه گاه، تنها و بی پناه

می خواهم از تو که ، باشی صدای ما

بنویس ، بی کاست و کم ،از شیشه ،دود و گرد

افیون برای درد ، آلودگی پُر است

ننگ بر شکنجه گر ،بر عامل ستم

درمان ، خوراک و جا ، یکی بدتر از دگر

شام سیب زمینی نصف ،صبحانه مختصر

مامور داد می زند ، صداتون را بگیر ، یک گوشه ای بمیر

با بغض می گفت قبل از اینکه به زندان بیایم ،سوندها به من وصل نبود. در انفرادی نگذاشتند که به دستشویی بروم و به این روز افتادم .

برای هم بندیم مرتضی حسینی لواسانی

سهیل عربی : زندان تهران بزرگ