طالبان به چند دلیل دوست ندارند که مردم از افغانستان خارج شوند:

یکی این که مردم با خروج خود از افغانستان انزجارشان را از آنان به نمایش می گذارند و حضور آنان پشت مرزها و راه های قاچاق مثل مظاهره‌ای عظیم علیه حضور آنان است.

دیگر این که با خروج مردم از افغانستان امکان قدرت گرفتن و شکل گرفتن مخالفان سیاسی و فعالان اجتماعی در بیرون بسیار بالا خواهد رفت. بخواهیم یا نه، با گذشت زمان رنج مردم افغانستان از ذهن مردم دیگر کشورها رفته و به فراموشی سپرده می شود اما اگر تعداد زیادی از بین خود مردم افغانستان در بیرون باشند به دلیل وابستگی ها، خود به خود نیرویی علیه این فراموشی را ساخته و مقاومت خواهند کرد.

موضوع دیگر خروج متخصصان و قشر با سواد است؛ خروج کادرها و افراد با سواد می تواند مقاومتی در برابر استحکام طالبان باشد و اگر به شکل علنی از سوی این افراد (متخصصان)، چنین چیزی اعلان شود و کادرها مهاجرت یا به اصطلاح خروج شأن را نه فقط به دلیل خطر جانی بلکه کنشی برای مقاومت علیه استحکام طالبان بخوانند، مهاجرت، دیگر نه فرار یا پناهندگی بلکه به یک مفهوم مبارزاتی علیه طالبان بدل خواهد شد.

جمهوری اسلامی در ایران، برای همین دارد علیه مهاجران عمل می کند، زیرا این رژیم، خود تجربه فشارها و موانع بسیاری را از سوی نیروی مهاجر در بیرون از ایران داشته و حالا می خواهد از به وجود آمدن آن در بین مردم افغانستان در نقاط جهان، جلوگیری کند.

اکنون هر گروهی که بخواهد با طالبان سازش کند تا در قدرت سهم بگیرد یا سبب فریب مردم شده و خللی به مهاجرت و نتایج مهاجرت که اکنون به معنی مبارزه با طالبان است، وارد کنند، خود نیز طالب، مزدور و خائن به مردم افغانستان است.