اعتراضات مردمی در قزاقستان از روز یکشنبه ۲ ژانویه ۲۰۲۲ در اعتراض به حذف سقف قیمتی و بالارفتن قیمت سوخت، آغاز شده و تاکنون ادامه دارد. پاسخ حکومت به این اعتراضات گلوله و سرکوب خونین بود و منابع از کشته شدن دهها و مجروحیت هزاران معترض خبر می‌دهند. همچنین در پاسخ به درخواست کمک حکومت، نیرو های سرکوب از روسیه و سایر کشور های عضو پیمان امنیت جمعی از جمله ارمنستان، تاجیکستان، بلاروس و… برای مشارکت در سرکوب مردم قزاقستان راهی این کشور شده اند.
قزاقستان و سایر حکومتهای ارتجاعی منطقه از جمله ایران دارای شرایط کمابیش مشابهی هستند. هردو کشور دارای منابع طبیعی غنی هستند ولی مردم عادی از این ثروتها نصیبی نمی‌برند. اقتصاد هردو کشور اقتصاد خانوادگی و مافیایی است و در هردو کشور چندین باند تو در تو در بالا کیک قدرت و ثروت را بین خود تقسیم می‌کنند و سهم مردم هم سرکوب و سیاست های انقباضی و نولیبرالی است. هردو کشور(و همچنین کشور هایی مثل بلاروس و میانمار و…) در ظاهر ادعای مخالفت و مبارزه با امپریالیسم غربی را دارند ولی از آنطرف کاملا سرسپرده امپریالیسم شرقی(به پدرخواندگی پوتین و شی جین پینگ) هستند و البته حمایت ضمنی و کمتر علنی امپریالیسم غربی را نیز با خود دارند(نگاهی کنید به رابطه صمیمانه ایران با اتحادیه اروپا و حقوق بگیری روئسای جمهور سابق اروپا از قزاقستان) و اینگونه چراغ استعمار را در هیبتی جدید و پنهان روشن نگه می‌دارند.
همچنین شباهت های زیادی بین اعتراضات آبان ۹۸ در ایران و اعتراضات قزاقستان وجود دارد. در هردو اعتراضات بر اثر افزایش قیمت سوخت(که در راستای سیاستهای ریاضتی حکومت بود)آغاز شده ولی به سرعت راس نظام سیاسی و حکومت را هدف گرفت.(در ایران خامنه ای و در قزاقستان حکومت پنهانی نظربایف). در هر دو اعتراضات در سطح کشور دامنه دار بود و صرفا پایتخت را در بر نمی گرفت(که از پیش قراولی طبقات محروم و حاشیه نشین در اعتراضات خبر می‌داد). در هردو اعتراضات با پاسخ شدید و خونین حکومت و بکارگیری ابزار جنگی و همچنین قطعی اینترنت برعلیه معترضان مواجه شد(این یکی بودن تاکتیک و اسلحه در برابر معترضان خبر از همکاری یا لااقل الگوبرداری اطلاعاتی و پلیسی بین دولت ها می‌دهد). و درنهایت رژیم سرکوب گر روسیه به هر دو کشور خدمات سرکوب ارائه می‌دهد.(در قزاقستان به طور مستقیم و در ایران غیرمستقیم با فروش ادوات سرکوب و آموزش بازجویان و…)
تمام مواردی که گفته شد، به همراه مداخله مستقیم چند کشور در سرکوب مردم قزاقستان، که سابقا در بلاروس و همچنین توسط چین در میانمار رخ داده بود و لااقل از زمان پایان جنگ سرد مشاهده نمی‌شد، حکایت از نوعی جنگ تمام عیار و جهانی میان مردم و آزادیخواهان(در راس آنها آنارشیستها) از یکسو و دولتها(چه سرکوبگر بیشتر علنی مثل چین و روسیه و چه سرکوبگر کمتر علنی مثل اروپا و آمریکا) و سیستم جهانی سرمایه داری از سوی دیگر دارد. شایسته است در این شرایط نیرو های مردمی و در راس همه آنها آنارشیستهای کشور های مختلف همکاری های خود را افزایش داده و به طور هماهنگ به دیو هفت سر دولت و سرمایه بتازند و از نفس بیندازند و شر این هیولا را از سر نوع بشر کم کنند.