پس از فروپاشی دولت قبلی در افغانستان، حکومت تروریستی طالبان دوباره به قدرت رسید. بسیاری از مردم افغانستان به دلیل وحشتی که از طالبان در دل داشتند، مهاجر شدند. بسیاری تن به فقر و بدبختی داده‌اند و اکنون در حاکمیت این گروه، به زندگی سخت خود ادامه می‌دهند. در این میان، زنان افغانستان، تنها صدای واقعی مردم، تنها نیروی مقاومت واقعی در برابر زن‌ستیزترین و وحشی‌ترین گروه اسلامی شدند. زنان، با مبارزات خیابانی، طالبان را همواره محکوم کردند و جنایت‌های شان را به رخ شان کشیدند. زنان معترض در افغانستان برای نان، کار، آزادی که حق و حقوق هر انسان در هر شرایطی است، مجبور شدند تا سرحد مرگ، ربوده‌شدن، تحقیر و توهین‌شدن، مبارزه کنند.
درست زمانی که این مبارزات به اوج خود رسیده است و توجه جنبش‌های مردمی را در جهان به خود جلب می‌کند، طالبان وارد مرحله پاک‌سازی معترضان از شهرهای افغانستان شدده است. طالبان، در دو هفته گذشته چند تن از معترضان را شب هنگام از خانه‌های شان ربودند و اکنون نیز منکر آن شده‌اند. در روزهای آخر، تقریبا هر روز، یک زن از میان زنان معترض توسط طالبان ربوده شده است. در ولایت بلخ افغانستان، در یک ماه گذشته پانزده زن که سابقه فعالیت در راستای حقوق زنان داشتند، با ضرب گلوله کشته شده‌اند.
اکنون، سرکوب سراسری در ولایت‌های افغانستان جریان دارد. زنان معترض کشته می‌شوند. ربوده می‌شوند و بسیاری نیز مجبور به ترک افغانستان می‌شوند. این یعنی، نیروی مبارزه با توحش، نیرویی که صدای واقعی مردم بود، در حال از بین رفتن است.
برای همراهی با زنان مبارز افغانستان، باید دست به سازماندهی اعتراضات زنجیره‌ای در شهرهای مختلف جهان زد. باید در شهرهای مختلف همراه با مهاجران افغانستانی دست به ایجاد تشکلات مشترک شهری زد و صدای زنان در بند، زنان ناپدید شده و ربوده شده شد؛ همانگونه که آنان صدای هر انسان برابری‌طلبی در افغانستان بودند.
پیش به سوی همبستگی با زنان معترض در افغانستان و پیش به سوی همبستگی جهانی ما علیه جنایت دولت‌ها و محصول بیست‌ساله شان در افغانستان؛ یعنی دولت تروریستی طالبان!
فدراسیون عصرآنارشیسم