By Hasse-Nima Golkar

در چنین روزی بیست و ششم اسفند ماه  ۱۳۶۶، رژیم بعث عراق حلبچه را با مواد شیمیایی بمباران کرد. این حمله بخشی از یک عملیات گسترده تحت عنوان «الانفال» (قرآن ۸:۱ غنائم جنگ) برعلیه مردم کورد در شمال عراق بود. این حمله ی فاشیستی، حدود پنج هزار کٌشته و ده هزار نفر زخمی که بیشتر آنها غیر نظامی بودند و تا چندین سال بعد به بیماری و ناهنجاری های گوناگون مبتلا شدند از خود بجای گذاشت. این نسل کٌشی بزرگترین حمله ی شیمیایی در یک منطقه ی غیرنظامی بود که در تاریخ بشر اتفاق اوفتاده است.

«ﺻﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﮑﻨﯿﺪ!»

ﺻﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﮑﻨﯿﺪ!
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻠﺒﭽﻪ ﺑﺒﺮﯾﺪ
ﻭ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﻧﻔﺲﻫﺎﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﮑﺸﺪ.
ﻧﻔﺲﻫﺎﯾﯽ ﻋﻤﯿﻖ،
ﻋﻤﯿﻖ،
ﻧﻔﺲﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﻖِ ﮔﻮﺭﻫﺎﯼ ﺩﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ ﮐوﺮﺩﺳﺘﺎﻥ.
ﺻﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﮑﻨﯿﺪ!
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻠﻤﭽﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﺪ
ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﺁﻥﻗﺪﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ
ﺗﺎ ﻧﺨﻞﻫﺎﯼ ﺳﻮﺧﺘﻪﯼ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺳﺒﺰ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺻﺪﺍﻡ ﺭﺍ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﮑﻨﯿﺪ!
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺍﻧﯽ ﺑﺴﭙﺎﺭﯾﺪ
ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ
ﺑﺎ ﻫﺮ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮕﯽ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ
ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥِ ﻣﻔﻘﻮﺩﺷﺎﻥ
ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪﺍﻧﺪ.

یغما گلرویی / اﺯ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻌﺮ ‏« ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﯽﺑﺎﺭﺩ‏» / ﻧﮕﺎه ۱۳۹۲