یازدهم ژوئن (بیست و یکم خرداد ماه) زمان مبارزه با فراموشی و تلاش برای حفظ حافظه ی بلند مدت در سپهر آنارشیستی است. این نه تنها باعث  پشتیبانی از آنارشیست‌هایی می‌شود که در زندان‌های سراسر جهان محبوس شده‌اند، بلکه ما را مجبور می سازد که به گذشته نیز نگاهی بیاندازیم و راهکارهای مبارزاتی نسل های پیشین را  تا به امروز مَد نظر قرار دهیم.

در  چنین روزی است  که  بسیاری از  آنارشیست ها  در همبستگی مبارزاتی با یکدیگر پیوند بر قرار می سازند  تا هرگز اجازه ندهند  رفقای زندانی آنارشیست که  توسط  تمامی دولت های موجود به بند کشیده شده اند، منزوی شده و در محاق فراموشی قرار بگیرند.

ما بر این باور هستیم که  یاری رسانی به افزایش آگاهی افکار همگانی و همچنین افرادی که در سیستم غیر انسانی زندان ها نگهداری می شوند، برای آموزش دهی و مشارکت  در  امور جامعه  از درجه اهمیت بالائی برخوردار می باشد؛ زیرا حتا اقدامات  هر چند کوچک در انجام آکسیونهای همبستگی گوناگون همانند تظاهرات و تجمع ها  در خیابان ها به بهبود شرائط زندان و کاهش انزوای تمامی  زندانیان سیاسی کمک  نموده و باعث افزایش روحیه ی مبارزاتی آنان می گردد.

آنارشیست ها تاریخ مبارزاتی و رفقای کُشته شده و زندانی خود را که تا کنون شُعله های شورش انقلابی را در خیابان ها و زندانهای سراسر جهان زنده نگه داشته اند به خاطر می سپارند.

تجربیات چندین ساله ی ما همراه با دیگر مبارزین در سراسر جهان نشان می دهد که  کارزارهای همبستگی در پُشتیبانی از  همقطاران آنارشیست در سراسر جهان از جمله رفیق «سهیل عربی»، زندانی سیاسی آنارکوسندیکالیست در ایران، کم و بیش کار ساز بوده و خواهد بود.

سهيل عربی  اینک در “زندان”  نیست و پس از خروج از زندان  در تهران مستقيم به «برُازجان» شهري بسيار دورتر از محل زندگي خود و خانواده اش فرستاده شده كه به اجبار می بایستی به مدت دو سال در آنجا بماند. البته زندانيان آنارشيست ديگري همچنان در زندان هاي  رژیم حاکم بر ایران (“جمهوري اسلامي”) وجود دارند که  در بد ترین شرائط ممکن به سَر می بَرند.

 فدراسیون عصر آنارشیسم» از جمله توجّه همگان را به وضعیت همقطار و همکارمان «نیکولا دِژیادوک» (متولد سال ۱۹۸۸ میلادی) جلب می نماید. او بِلاگر- ژورنالیستی آزاد و یکی از فعالان سیاسی در جنبش آنارشیستی بلاروس است که در تاریخ دوازدهم نوامبر ۲۰۲۰ توسط  پولیس امنیتی بازداشت گردید و در حین و پس از دستگیری به شدت مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار گرفت.  رفیق نیکولا به پنج  سال حبس تعزیری محکوم شده و هم اکنون در زندان به سر می بَرد.

بیایید به یاد مبارزینی باشیم  که در راه آزادی، برابری و عدالت در شکنجه گاه های تمامی دولت ها از جانِ ارزشمند خویش گذشتند و برخی دیگر همچنان به مبارزه ی خستگی ناپذیر خود ادامه می دهند!

پایدار باد اتحاد و همبستگی  آنارشیستها در سراسر جهان!

زنده باد انقلاب! زنده باد آنارشی!