آنارکوفمینیستهای شیکاگو
ترجمه: سولماز اسکندری

ما آنارکوفمینیسم را موضع رادیکال نهایی و ضروری در این برهه از تاریخ جهان می دانیم، بسیار رادیکال تر از هر شکلی از مارکسیسم.

ما معتقدیم که جنبش انقلابی زنان نباید نباید بقایای ساختار قدرت تحت سلطه مردان یعنی خود دولت را تقلید کرد، بلکه باید آن را تماما نابود کرد – با تمام دم و دستگاه و ساختار قدیمی و مفتضحانه زندان، ارتش، و سرقت مسلحانه (مالیات). با تمام جنایاتش؛ با تمام قوانین وحشتناک و سرکوبگرانه و تلاش های نظامی داخلی و خارجی برای مداخله در زندگی خصوصی مردم و سرمایه گذاری های مشارکتی آزادانه انتخاب شده؛
بدیهی است که جهان نمی تواند چندین ده بیشتر با حکومت باندهای مردان مسلح که خود را دولت می نامند دوام بیاورد. وضعیت دیوانه کننده، مضحک و حتی خودکشاننده است. اشکال مختلف توجیه آن هرچه باشد، دولت مسلح همان چیزی است که زندگی همه ما را در حال حاضر تهدید می کند. دولت، به دلیل ماهیت ذاتی خود، واقعاً قادر به اصلاح نیست. سوسیالیسم واقعی با صلح و فراوانی برای همه، تنها توسط خود مردم به دست می‌آید، نه نمایندگانی که آماده و قادر به تیراندازی بر سر هر کسی هستند که دستورات دولت را رعایت نمی‌کنند. در مورد اینکه چگونه در برابر ساختار دولت بیمارگونه پیش رویم، شاید بهترین کلمه رشد کردن است به جای سرنگونی. این فرآیند، در میان چیزهای دیگر، مستلزم یک نیروی عظیم آموزش و ارتباط بین همه مردم است. هوش و ذکاوت نوع زن سرانجام بر روی چنین اختراعات ظالمانه مردانه ای مانند کلیسا و خانواده قانونی چیره شد. اکنون باید به ارزیابی مجدد سنگر نهایی سلطه مردان یعنی دولت پرداخت.
در حالی که ما تفاوت‌های مهمی را در سیستم‌های رقیب تشخیص می‌دهیم، تحلیل ما از شرارت دولت باید به نسخه‌های کمونیستی و سرمایه‌داری آن نیز بسط داده شود.

ما قصد داریم مفهوم آزادی بیان مورد آزمایش قرار دهیم چرا که معتقدیم در ایدئولوژی خواهران سوسیالیست آینده که قرار است نقش تعیین کننده ای در آینده این نسل ایفا کند باید جای گیرد؛ اگر واقعاً آینده ای وجود داشته باشد.
ما همه سوسیالیست هستیم. ما از دست کشیدن از این اصطلاح ماقبل مارکسیستی که توسط بسیاری از متفکران آنارشیست به عنوان مترادف استفاده شده است، خودداری می کنیم. مترادف دیگر آنارشیسم، سوسیالیسم لیبرتارین است، در مقابل انواع دولت گرا و اقتدارگرا. آنارشیسم (از یونانی anarchos – بدون حاکم) تأیید آزادی و حیثیت انسانی است که در اصطلاحی منفی و هشداردهنده بیان می شود تا نشان دهد هیچ شخصی نباید با زور یا تهدید به زور، بر شخص دیگری حکومت کند یا بر آن مسلط شود. آنارشیسم نشان می دهد که مردم با یکدیگر چه کاری را نباید بکنند. از سوی دیگر، سوسیالیسم به معنای تمام کارهای درستی است که مردم می توانند انجام دهند و با هم بسازند، زمانی که بتوانند همه تلاش ها و منابع را بر اساس منافع مشترک، عقلانیت و خلاقیت ترکیب کنند.

ما خواهران مارکسیست خود و همه خواهرانمان را در همه جا دوست داریم و هیچ علاقه ای به جدا کردن خود از مبارزات سازنده آنها نداریم. با این حال، ما این حق را برای خود محفوظ می‌داریم که از سیاست‌های آن‌ها انتقاد کنیم، زمانی که احساس می‌کنیم که ایده آنها منسوخ است یا آنها بی‌ربط یا دشمن رفاه نوع زن هستند.

به‌عنوان آنارکو-فمینیست، ما می‌خواهیم شهامت این را داشته باشیم که مطلقاً همه چیز را زیر سوال ببریم و به چالش بکشیم – از جمله، در صورت لزوم، فرضیات خودمان.

منبع: Who we are: An Anarcho-Feminist Manifesto