انقلاب از نود و هشت جوانه زده و ما در تشییع پیکر جمهوری اسلامی هستیم.
انقلاب برای آنارشیست‌ها بیش از این که نمود سیاسی داشته باشد فرآیندی در درون اجتماعات و بدنۀ جوامع مختلف هویتی (به هرمعنایی از هویت) درون یک جغرافیا است. هرچند که همواره چشم‌انداز آنارشیست‌ها به ایجاد جهانی با نظم و خودسازماندهی آنارشیستی است اما رهایی از زندان و شکست هرنوع بردگی جزو لاینفک و راه رسیدن به چنین جهانی است.
انقلاب جوانه‌زده در ایران در خردسالی خود به سر می‌برد و مردم دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد جز زنجیرهایشان. هنگامۀ بلوغ این نهال و استقامت تنۀ آن همان هنگامه‌ای است که جوامع هویتی مختلف خواست‌های خود را فریاد بزنند. اتنیک‌ها مالکیتشان بر زمین، منابع و صنایع سنگین خود را، کارگران خودگردانی داخلی کارخانه را، کوئیرها خواست آزادی تن از یوغ ایدئولوژی‌های عرفی و اجتماعی را و…
روزی که خواست‌ها سر بر می‌آورند و مردم به بازتعریف ارزش‌ها روی می‌آورند آن روز بلوغ این انقلاب است.
نتایج این انقلاب بی شک بسیار با آمال آنارشیستی متفاوت است اما به اپوزیسیون مضحک نشان داد که تنها راه رهایی از چنگال بی رحمانه‌ترین حکومت‌ها پرنیسپ و متودولوژی آنارشیستی است؛ فعالیت داوطلبانۀ منوط به نقاط مختلف اشتراک، ایجاد کمتیه‌های محلاتی خودگران، شوراهای تخصصی و آموزشی و… آن‌چنان در این برهه خوش درخشیدند که مردمان جهان نظاره‌گر و مدیحه‌گوی این جنگ علیه ظلم شده‌اند.
در انقلاب راهی برای بازگشت نیست!
جهان عدالت
نه دولت نه ملت
به شادی و عزّت
چنین سرکشم
جمعی از همقطاران فدراسیون عصرآنارشیسم و مردم مبارزان ساکن جغرافیای موسوم به ایران
#ژن_ژیان_ئازادی
#المرأة_الحياة_الحرية
#کادین_یاشام_اوزگورلوک
#زن_زندگی_آزادی