دیدگاه «وحیده امیری» زن معترض افغانستان:
وضیعت زنان پس از سقوط افغانستان
زنان افغانستان پس ازبه قدرت رسیدن گروه تروریستی طالبان ازتمامی حق و حقوقی انسانی شان محروم شدند. طالبان زنان را ازعرصه های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، وفرهنگی محروم کردند و برای زنان اجازه فعالیت دراجتماع را ندادند وزنان را خانه نشین کردند و کارمندان زن را ازادارات دولتی کشیدن وبه جای شان افراد خود را مقررنمودند. وزارت امورزنان را بستند و به امربل معروف و نهی ازمنکر تبدیل کردند. زنان معترض از روزهای نخست در مقابل سیاست های طالبان به خیابان ها برآمدند و دست به اعتراضات گسترده زدند و شعارهای مختلف درارتباط به آموزش پرورش، کار زنان، مشارکت سیاسی زنان، وبه رسمیت نشناختن طالبان از سوی جهان ودرعرصه های مختلف… مبارزه کردند، اما برعلاوه اینکه صدایشان شنیده نشد، سرکوب، زندانی، شکجه، تجاوز، حتی در بعضی ولایت زنان را به زندان انداختند وبه آن ها تجاوز کردند و به شکل بی رحمانه و مرموز آنهار را ازبین بردند ومیبرند.
درروزهای نخست که طالبان به قدرت رسیدند افغانستان دوباره به قرن سیزده رفت و مردم ازشدت ترس کشوررا ترک کردند همه جا وحشت بود مردم به شکل بی رحمانه به قتل رساندند و خانه ها، مکاتب و دانشگاه ها را به آتش زدند. در ولایت پنجشیر جوان های زیادی را به قتل رساندند. زندگی را سرزنان جهنم ساختن و برای حذف شان از اجتماع از هرنوع سیاست های مردسالاری استفاده کردند، وزارت آموزش و پرورش دانش‌آموزان و معلمان مرد خواست که به مدارس بازگردند، اما دختران را اجاره ندادند، دختران به این باور بودند که طالبان تغییر کردند اما سیاست زن ستیزانه این گروه وحشی تغییر نکرده است. در اکتبر ۲۰۲۲ انتخاب رشته های دانشگاهی برای دختران محدود شد و بالاخره در ۲۱ دسامبر ۲۰۲۲، وزارت تحصیلات عالی گروه تروریست ممنوعیت تحصیل دختران را در دانشگاه های دولتی و خصوصی اعلام کردند در حالی که میلیون ها دختر از آموزش و پرورش بازماندند که تمام شان آرزو داشتن که درس بخوانند تحصیل کنند و یک آینده روشن برای خود رقم بزنند. اما تمام رویا های شان از بین رفت وهمه حق انسانی و دست آورد های بیست ساله خود را از دست دادند که این یک فاجعه انسانی برای نسل امروزی وآینده است. بارها سازمان ملل و نهاد های حقوق بشری اعلامیه های پخش کرد ند و از این گروه جاهل خواستن که ازسیاست های زن ستیزانه شان دست بردارند و مکاتب و دانشگاه ها را بروی دختران بازکنند و زنان را اجازه دهند دوباره به وظایف شان باز گردند اما رژیم طالبان اعلان کردند که کشور های خارجی در موضوعات داخلی افغانستان مداخله نکنند. حالا ما زنان معترض طرف دارباز گشایی مکاتب نیستیم چون که نصاب تعلیمی رژیم گروه تروریستی چیست؟ جز افراط گرایی که مردم را تندرومیسازد.
در حال حاضر معاون دبیرکل سازمان ملل متحد و مدیراجرایی این سازمان از جهان خواست تا به فشارهای خود بالای رژیم طالبان بخاطر نقض حقوق زنان ادامه دهد. سیما باهوس معاون دبیرکل سازمان ملل متحد و مدیراجرایی این سازمان می گوید طالبان با صدوربیش از 50 فرمان دستور و محدودیت وضع کردند و آزادی زنان را در تمام عرصه ها از آنان گرفتند. این گروه تروریستی دختران زیرسن دوازه سیزده ساله به ازدواج اجباری خود در میاورند و یا بالای آنها تجاوز می کنند. ومردم را بدون جرم قانونی، محکمه ی صحرای می کنند. به همین دلیل میزان خودکشی زنان در دو سال اخیر بالا رفته و دختران بیشتردست به خود کوشی میزنند و کسی نیست تا صدای آنها را بشنود و یا از آنها حمایت کند. روز به روز بر تعداد خودکشی ها وفشارهای روحی روانی مردم به ویژه قشر زنان افزوده می شود.
دو سال از گروگان گیری مردم افغانستان به ویژه زنان و دختران توسط این گروه جهل میگذرد اما جهان در مقابل این جنایات سکوت کرده است.سکوت جهان به معنای چیست؟ آیا جهان مردم افغانستان را بشرنمیداند؟ وآیا پذیرش طالبان که بالای مردم خشونت میکنند بر جهان چی فایده دارد؟ آمار فقر مردم به سطح بلند رسیده است مردم نان ندارند به همین دلیل خانواده ها دختران خود را برای افراد پول دار میفروشند. در این وضعیت وحشتناک همچنان کشورهای جهان سعی دارند به بهانه کمک‌های حقوق بشری با طالبان تعامل کنند ولی این کار آنان هر روز به قوت طالبان می‌انجامد و مردم افغانستان آن را نمی‌خواهند جهان باید روی تقابل با طالبان مترکز شوند و برای طالبان لابی نکنند. این لابیگری جهان یک جنایت درتاریخ بشر خواهد بود.
در افغانستان از پانزده هم اگست بدین سو زیر سلطه طالبان هیچ نوع امنیتی وجود ندارد وبه اساس گزارش ها بیش ازبیست گروه تروریستی دیگر فعلادر افغانستان حضور دارند و به فعالیت هایشان ادارمه میدهند. که حضور این گروهای تروریستی برای کشورهای منطقه و جهان پیامد های خطرناک دارد. تنها بخش مهم و تاثیرگذارمبارزه علیه طالبان که توانسته آنان را درسطوح مختلف سياسی به چالش بکشاند و حتی مانع اصلی به رسمیت شناخته شدن شان شود،اعتراضات مدنی زنان افغانستان بوده است؛ بنابرین جنبش زنان معترض افغانستان، امروز به یک گروه عدالت خواه علیه طالبان مبدل گشته است و باید هرچه بیشترازطرف زنان جهان و دیموکراسی خواهان حمایت و تقویت شود.
وحیده امیری – ۱۷ آگست ۲۰۲۳