نه این رویا نیست؛ حق مسلم مردم  است که بدون دولت و رهبر برای جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند،  خود تصمیم بگیرند.

ما آنارشیست‌ها از شورش مردمی و فراری دادن مهم‌ترین فرد دولت، نخست وزیر بنگلادش بی‌نهایت خوشحال هستیم.

رفقای آنارشیست بنگلادش به همراهی رفقای آنارشیست هند و پاکستان و با حضور پر قدرت مردم شورشی در میدان، هم اکنون در آستانه یک واقعه و فرصت تاریخی قرار گرفته اند:

اکنون بهترین فرصت برای ایجاد تغییرات در ساختارهای اجتماعی و سیاسی‌ست که تا کنون بر پایه دولت استوار بود و این نارضایتی عظیم مردمی را موجب شد.

حال که مردم بنگلادش تجربه کرده اند که دولت‌ها، ابزار سرکوب و سلطه هستند، بی هیچ تردید اعتمادی به قدرت خارج از خود نخواهند داشت و قطعاً خواهند توانست در برابر دولت نظامی موقتی که تلاش دارد قدرت را بدست آورد، نیز  بایستند.

این شورش و همبستگی سرآغاز فصل جدیدی در جغرافیای بنگلادش خواهد بود. سرآغاز  مشارکت مردمی فعال در تصمیم‌گیری‌های همه امور جامعه؛ ایجاد ساختاری که بر هیرارشی افراد و گروه دولتی استوار نباشد؛ سیستمی عادلانه که هیچ‌گونه قدرت مرکزی نداشته و همه در امور جامعه شرکت داشته باشند؛ و فقط به اتکای خود بدون وابستگی به قدرت‌های خارجی و دولتی، جامعه‌ای را بر پایه آزادی و برابری سامان بدهند.