سال‌ها سرکوب، شکنجه، زندان، اعدام و فشارهای اقتصادی و اجتماعی، زندگی را در زیر یوغ این حاکمیت به امری طاقت‌فرسا تبدیل کرده است. امروز، جان عزیزانی چون پخشان عزیزی و دیگر زندانیان، بالاخص زندانیان سیاسی در خطر است. سقوط ارزش ریال، گرانی و فقر، زندگی را برای میلیون‌ها نفر غیرممکن ساخته است. اما ما مردم، تسلیم تاریکی نخواهیم شد!

۲۲ بهمن پایان نیست—که آغاز است! مردم ایران بارها نشان داده‌اند که سکوت و تسلیم، سرنوشتشان نخواهد بود. از دی ۹۶ تا آبان ۹۸، از خیزش ۱۴۰۱ تا امروز، فریاد آزادی در خیابان‌ها طنین‌انداز شده است. حکومت سرکوبگر می‌خواهد با زندان و گلوله، شعلۀ امید را خاموش کند، اما این شعله هر روز فروزان‌تر می‌شود. ما خواهان آزادی، برابری و عدالت هستیم و این خواسته‌ای نیست که با سرکوب از بین برود—این فریادی است که در جان مردم جاری است.

۲۳ بهمن، ادامۀ مبارزه است! هیچ تغییری بدون اراده‌ی جمعی ممکن نیست. اکنون زمان آن است که در کنار یکدیگر بایستیم و نشان دهیم که این مبارزه زنده است. از تمامی مردم، گروه‌ها و نیروهای عدالت‌خواه دعوت می‌کنیم که به هر شکلی که می‌توانند—از اعتصاب و تجمعات خیابانی تا شعارنویسی و اعتراضات—در این حرکت تاریخی سهیم شوند. هر قدم، هر صدا، و هر اعتراض، ضربه‌ای بر پیکره‌ی استبداد است.

ما از مردم‌ایم و با مردم خواهیم ماند. ایستاده‌ایم، چون حق زندگی آزاد، سرنوشت ماست. ایستاده‌ایم، چون آینده را نمی‌توان با ترس معامله کرد. باشد که ۲۳ بهمن، نقطۀ عطفی در جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” باشد—جنبشی که زنده است، که متوقف نمی‌شود، که تا پیروزی ادامه خواهد یافت.

به پیش، برای آزادی، برای عدالت، برای آینده‌ای که از آنِ مردم است!

این پیام را با دیگران به اشتراک بگذاریم …….