. در جهانی چنین تاریک و نابرابر، در دل یکی از مقاوم‌ترین و محروم‌ترین مناطق خاورمیانه یعنی «کردستان» تولد رفیق عبدالله اوجلان شراره‌ای از نور و امید بود که در آن ظلمات درخشید.
زادروز او نه تنها یادآور تولد یک انسان است، بلکه جشن اندیشه‌ای‌ست که جهانی بر اساس آزادی، عدالت، برابری و مدیریت شورایی بدون دولت را نیز تصور و ترسیم می‌کند.
کنفدرالیسم دمکراتیک با همان قدرت‌زدایی از مرکز، سازمان‌دهی مردمی و تحقق دموکراسی مستقیم که از مبارزه با هرگونه ساختار قدرت به‌دست می‌آید، توانست نقش‌آفرینی زن و مرد و مشارکت در ساختن جامعه‌ای آزاد و برابر ساختاری را پدید آورد که از پایین به بالا سلطه را به چالش بکشد و آینده‌ای نوین را بنویسد. جهانی که در آن انسان دیگر فرمان‌بر نیست و خود جهانی دیگر را ممکن می‌سازد.
این بنیان رهایی‌بخش و انسانی، دلیل آن بوده است که برای حفظ چنین جامعه‌ای، توجه نیروهای گریلا و مبارزان انترناسیونالیست را به خود جلب کند، کسانی که برای مقاومت، جنگیدن و محافظت از این دستاورد انسانی، به میدان بیایند.
جامعه‌ای که پایه‌اش بر همزیستی و همبستگی انسانی بنا شده است که همه گروه‌های اتنیکی با هر باوری از حق مشارکت برابر برخوردارند و در تصمیم‌گیری‌های اجتماعی نقشی برابر دارند.
رفیق عبدالله اوجلان با نگاهی نو، اندیشه‌ی آنارشیسم را از غبار بدفهمی‌ها و تحریف‌های تاریخی رهانید و خوانشی نوین از آن را به جامعه روژاوا شناساند . اندیشه‌ای که قدرت را نه در دست دولت‌ها، بلکه در دستان مردم می‌نشانَد . رفیق اوجلان با نشانه گرفتن نظام سلطه و هدف قرار دادن اقتدار، چون ستاره‌ای بر صفحه‌ی تاریخ مبارزات انسان برای آزادی درخشید و نام خود را جاودانه ساخت.
مبارک باد این زادروز که چون خورشیدی راه مبارزان را در مسیر آزادی و عدالت و برابری روشن می‌سازد.
بخش رسانه‌ای آنارشیست‌های همراه با روژاوا