نویسنده: مکتب خانه

گل‌جان، زنی است از کابل که در دل تمام ویرانی‌ها و ناامنی‌ها، هنوز کتاب می‌فروشد و کتاب‌ها را کرایه می‌دهد. در کشوری که زن بودن یعنی سکوت، او نه تنها سکوت نکرده است، بلکه با زبان تعامل و آگاهی حرف می زند.

با چادری ساده و نگاهی استوار، کنار خیابان می‌نشیند و به دخترانی که می‌ترسند به مدرسه بروند، امید می‌دهد.

و انسان ها را به زندگی و تجربه کردن می خواند.

گل‌جان از فقر، تهدید طالبان، انفجارها و تحقیرها نترسیده. او هر روز می‌رود، کتاب‌ها را می‌چیند، و وقتی کسی می‌پرسد چرا هنوز مانده‌ای، می‌گوید: «چون افرادی باید بخوانند و بیاموزند»

گل‌جان نه فقط کتاب می‌دهد، بلکه صدای خاموش هزار زنی‌ست که دوست داشتند روزی چیزی یاد بگیرند. او با دستان خالی، اما با قلبی پر از آزادی، جنگیده؛ و هنوز هم می‌جنگد .و به مبارزه خواهد ایستاد.