گروه‌های همبستگی به‌نسبت اندازه‌ی کوچکشان می‌توانند توان و قدرت بالایی داشته باشند. بر خلاف ساختارهای بالا به پایین، آن‌ها برای سازگاری با هر موقعیتی منعطف هستند، چرا که نیاز ندارند که تصمیماتشان را از خلال پروسه‌ای پیچیده‌ برای تصویب‌شدن بگذرانند و تمام مشارکت‌کنندگان می‌توانند بدون اینکه منتظر دستورات بمانند، متناسب با شرایط کنشی انجام دهند؛ البته با داشتن درکی مشترک از اهداف و ملزومات کار. رابطه‌ی شخصی و عمیق اعضا تضعیف گروه همبستگی را دشوار می‌کند. در تضادی قاطع با ساختارهای کاپیتالیست این گروه‌ها بدون نیاز به سلسله‌مراتب یا اجبار کار می‌کنند. مشارکت در یک گروه هم‌بستگی می‌تواند رضایت‌بخش، مفرح و در عین حال نتیجه‌بخش باشد.

مهم‌تر از همه، اعضای گروه‌های هم‌بستگی به‌وسیله‌ی امیال، آرزوها و اهداف مشترک، تعهد و وفاداری گردهم می‌آیند تا سود یا وظیفه یا هر نوع دیگری از پاداش یا چیزهای انتزاعی. بنابراین به کرات مشاهده شده است که گروه‌هایی با این ساختار از پس کارهایی بسیار دشوار به‌خوبی برآمده‌اند.

گروه هم‌بستگی قالبی انعطاف‌پذیر است. بعضی از گروه‌های هم‌بستگی رسمی و همه‌جانبه‌اند: مشارکت‌کنندگان با یکدیگر زندگی می‌کنند و همه‌چیز را مشترکاً با هم تقسیم می‌کنند. ولی نیازی نیست که گروه هم‌بستگی ساختاری دائمی با شکلی ثابت باشد؛ چرا که اساسا نقطه‌ی قوت آن ساختار منعطفش است که می‌تواند افراد علاقه‌مند و معتمد را برای تحقق هدفی خاص متشکل کند.

یک تیم مشخص می‌تواند بارها و بارها به‌عنوان یک گروه هم‌بستگی با یکدیگر کنش انجام دهند، ولی اعضا می‌توانند در دیگر گروه‌های هم‌بستگی مشارکت کنند، گروه‌های دیگر را در پروژه‌ای مشترک گرد هم آورند یا کاملا خارج از ساختار گروه هم‌بستگی کنش داشته باشند. آزادی مشارکت و سازمان‌یابی یک اصل آنارشیستی بنیادین است: هیچ‌کس یا هیچ گروهی برای کارکرد کل حیاتی نیست و گروه‌های متفاوت می‌توانند در صورت نیاز دوباره پیکربندی شوند.