ما زنان افغانستان، امروز با قلبی آکنده از درد و روحی سرشار از خشم و امید، صدای اعتراضی خود را علیه چهار سال استبداد و ستم بر زنان و مردم کشورمان بلند می‌کنیم.

چهار سال است که حق آموزش، حق کار، حق آزادی و حتی حق نفس کشیدن آزادانه از زنان این سرزمین گرفته شده است. چهار سال است که مردم ما در حصار فقر، رنج، تبعیض، خفقان و زندان‌های خون‌آشام به‌سر می‌برند.

ما اعلام می‌کنیم که این همه ظلم و بی‌عدالتی را نه فراموش می‌کنیم و نه می‌بخشیم.

صدای ما خاموش نخواهد شد، تا روزی که دختران ما دوباره به مکتب بازگردند، زنان ما آزادانه کار و زندگی کنند و مردم ما طعم عدالت، برابری و آزادی را بچشند و الی سرنگونی رژیم تروریستی طالبان خاموش نخواهیم نشست؛

این سرزمین را بار دیگر با همبستگی، مقاومت و ایستاده‌گی پس خواهیم گرفت.

زنده باد آزادی!

زنده باد مبارزه زنان افغانستان!

سرنگون باد تروریستان و حامیان بی‌شرم شان!