حکومت خدا، حکومت سرمایه، حکومت قانون، حکومت کارگران، حکومت نخبگان، فاشیست‌ها و آریستوکرات‌ها، ایده‌آلیست‌ها و لیبرال‌ها، کمونیست‌ها و تکنوکرات‌ها… همه و همه یک چهره دارند؛ چهره‌ی قدرت.

فقط نقاب‌ ها عوض می‌شود، یکی با لبخند قدسی، دیگری با پرچم خیالی عدالت، یکی به نام ملت و دیگری به نام طبقه.

اما در پسِ همه‌شان یک حقیقت پنهان است: سلطه.

سلطه‌ای که بند می‌زند بر گرده‌ی انسان، به نام قانون و خدا و  نظم پوشالی.

هیچ حکومتی نجات‌بخش نیست؛ هیچ پرچمی آزادی نمی‌آورد.

تک به تک همان زنجیر کهنه‌اند، با لعابی تازه.

فرقشان فقط به اندازه‌ی تفاوتِ رنگِ آب دماغ مردم است.

آزادی در بی‌حکومتی‌ست؛ در خودگردانی و آزادی و برابری، در شکستن هر سلسله‌مراتب و هر بت قدرت.

نه به حاکمیت، آری به آنارشی.

Rebellion(m.n)