بیست و هشتم مرداد ۱۳۵۸ روزیست ننگین در کارنامه جمهوری اسلامی ایران، روزی که خمینی جنایتکار با صدور فرمان «جهاد» علیه جوامع شرق کوردستان، نقاب از چهره‌ی ضحاک زمانه برداشت و نشان داد که این رژیم نه انقلابی، بلکه مامور سرکوب انقلاب واقعی است. فرمان خمینی، فتوایی مذهبی برای مشروعیت‌بخشی به کشتار بود؛ فرمانی برای یورش ارتش و سپاه حکومت اهریمنی با توپ و تانک به شهرها و روستاهای کوردستان.
پاوه، سنندج، سقز، مهاباد و مریوان در آتش سوختند و صدها انسان آزادیخواه قربانی شدند.
این جنایت ابتدا بر کوردستان روا داشته شد، و بعدها زندگی همه‌ی آزادیخواهان جغرافیای موسوم به ایران را نشانه رفت. فرمان خمینی همان الگوی سرکوبی بود که بعدتر علیه ترکمن‌ها، بلوچ‌ها، عرب‌ها و جوانان شورشی سراسر ایران به کار رفت: زدن برچسب ضد انقلاب و اعدام هزاران انسان برابری خواه و حق طلب.
این جنایت ننگین با توجه به تجربه های تاریخی دیگر نشان داد که هر حکومتی، چه شاه و چه شیخ و چه ملی گرا وقتی با خواسته ی آزادی و دموکراسی واقعی مواجه شود، جز جنایت و کشتار گری پاسخی ندارد.
اما کوردستان تسلیم نشد. از دل همان خاکستر شعله‌های مقاومت هرچه بلندتر برخاست. ۲۸ مرداد نه یک پایان، بلکه آغاز فصلی نو در تاریخ مقاومت جوامع تحت سلطه بود.
ما امروز، با یادآوری آن روز خونین، این حقیقت را فریاد می‌زنیم:
جمهوری اسلامی دشمن انسانیت است.
خمینی جنایتکار تاریخ است.
کوردستان پیشاهنگ مقاومت و خودمدیریتی است.
ما اعلام می‌کنیم که ۲۸ مرداد باید روز مقاومت و محکومیت جنایات بیشمار جمهوری اسلامی باشد؛ روز سوگند تحقق آزادی.
نه دولت مرکزی، نه ملا، نه شاه – تنها خود مدیریتی دموکراتیک جوامع جغرافیای ایران!
علیه جهاد، سرکوب، قتل‌عام خود سازمان دهی کنیم.
زنده باد کوردستان آزاد !
زنده باد انقلاب آزادیخواهان!
پاینده باد آنارشی و جوامع خود مدیریتی!