#نه_به_اعدام

نویسنده: هاسّه-نیما گُلکار

بیائید به مجازات اعدام نَه بگوئیم، زیرا:

• مجازات اعدام بیانگر فرهنگی از خشونت است، نه راه‌حلی برای پایان دادن به آن.
• این مجازات، اقدامی ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز است؛ نقضی آشکار از حقوق بنیادین بشر که به‌طور نامتناسبی علیه اقلیت‌ها به‌کار می‌رود، و در صورت اشتباه قضائی، غیرقابل بازگشت است.
• اعدام نَه شکلی از عدالت است و نه اِصلاح؛ بلکه تروری سازمان‌یافته و شکلی از خشونت نهادینه‌شده‌ی دولتی است.

با وجود افزایش آگاهی جهانی نسبت به ضرورت لغو مجازات اعدام، حمایت از این رَوِش غیرانسانی و جنایتکارانه همچنان در بسیاری کشورها ادامه دارد. در ایران، حکومت فاشیست اسلامی–شیعی همچنان از طریق دستگاه تبلیغاتی خود به ترویج و تقدیس اعدام می‌پردازد. دولت‌های که از اعدام دفاع می‌کُنند، برای حفظ قدرت و سُلطه‌ی خود، آگاهانه ترس و اِنقیاد را در جامعه نهادینه می‌سازند و به جای پرداختن به ریشه‌های جُرم، صِرفن با پیامدهای آن برخورد می‌نمایند.

اجرای اعدام، به‌منزله‌ی گرفتنِ آگاهانه‌ی جانِ انسان است؛ عملی که پس از انجام، در صورت بی‌گناهی فرد محکوم، هرگز قابل بازگشت یا جبران نیست. هیچ مدرکی در هیچ جامعه‌ای نشان نداده که مجازات اعدام موجب کاهش خشونت یا جُرم شده باشد؛ برعکس، این مجازات چرخه‌ی خشونت، انتقام و بی‌انسانی را تداوم می‌بخشد.

در هیچ جامعه‌ای اعدام، عدالت را برای قربانیان تضمین نکرده و نه باعث اصلاح مُجرمان شده است؛ در بهترین حالت، تنها تسکینی زودگذر برای خانواده‌های قربانیان فراهم آورده است.

هیچ پژوهش یا آمار مُعتبر در هیچ کشوری ثابت نکرده و نخواهد کرد که اجرای اعدام موجب کاهش جرم و بِزهکاری شده است. کافی است نگاهی گذرا به صفحات حوادث روزنامه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بیندازیم تا دریابیم که افزایش اعدام‌ها نه در ایران و نه در کشورهائی مانند چین و ایالات متحده آمریکا، موجب کاهشِ خشونت نشده است.