من در ایران به دنیا آمده و بزرگ شده ام و بنابراین دو سه سالی است که بولانی را می‌شناسم. بولانی یک غذای ساده و گیاهی افغانستانی است.که پس از به قدرت رسیدن طالبان و کوچ بیشتر افغانستانی ها به ایران آن را شناخته ام.با دوستان افغانستانی ام هم سفره و بر آن ها مهمان شدم و فهمیدم که سفره افغانستانی ها چند رنگین است.
مدت ها به دنبال امتحان کردن مجدد این غذا بودم که در نهایت آن را در ایستگاه و جلوی ورودی مترو جوانمرد قصاب در تهران پیدا کردم.
فروشنده ای که بولانی می فروخت دخترک بسیار کم سن و سال افغانستانی بود که در سرش آرزوی تحصیل و کار و مهاجرت را می پروراند.روزهایش از ساعت یک بعد از ظهر تا زمان آخرین قطار در بساطی کنج دیوار مترو سپری می‌شدند.
او فروشنده ای منصف بود که قیمت بولانی هایش در طی سال ها از بیست هزار تومان فراتر نمی رفت.
عادت داشتم که در مسیر شهر ری مهمان دخترک شوم و از او خرید کنم.
چند باری برایش روی کاغذ آدرس مدرسه ای را نوشتم که حالا دیگر موجود نیست و قرار بود او در آنجا درس بخواند.دوست داشت به مدرسه برود اما فراهم کردن خرج خانه و بساط بولانی فروشی دست و بال اش را بسته بودند.
امروز به دنبال اش رفتم.می خواستم بگویم که حالا که مدرسه بسته شده است خودم درس اش میدهم و چندتایی بولانی بخرم.
دم ورودی مترو پیداش نکردم.
به جایش زن شکسته احوال ایرانی نشسته بود و دونات های شکری می فروخت.از مغازه دارها و بساطی ها شرح محل حضور دخترک را پرسیدم.
میوه فروش گفت:او و خانواده اش دیگر رفته اند و نمی آید.شاید برگشته باشند افغانستان.
فروشنده بساطی دیگر توضیح داد که: ماموران شهرداری وسایل اش را گرفتند و خودش را که سخت و سمج به وسایل و بار چسبیده بود کتک زدند و بنابراین دیگر نمی آید.
مردی که عطر می فروخت او را به خاطر نداشت.
و زنی که به جای او نشسته بود گفت: معلوم نیست دستمالی اش کردند یا چی؟
چه مادر بی فکری که بچه را بفرستد که کاسبی کند…
خلاصه ماجرا این بود: دخترک بولانی فروش ایستگاه جوانمرد قصاب ناپدید شده است.
در ضمن نوشتن از خودم می پرسیدم که آیا این تیتر مناسبی می توانست برای این یادداشت باشد؟
او فرد مشهوری نبود و نیست.و برای چه کسی اهمیتی دارد که حضور نداشته باشد؟
برای من مهم است.و حداقل برای من مهم است.بنابراین می نویسم که دخترک بولانی فروش ایستگاه جوانمرد قصاب و همگنان اش با آرزوهای دورشان و کودکی های زندگی نکرده شان ناپدید شده اند و می شوند.و معلوم نیست که کدام مظالم بر آن ها می رود؟

اگر او را یا یکی از آن ها را پیدا کردید،به او یا آن ها در حد توان تان فرصت زندگی کردن بدهید.
و اگر دخترک مد نظر من را می‌شناسید.
به ما خبر بدهید.
او می خواست زندگی کند و درس بخواند…

راوی