جبههٔ آنارشیستی

هیچ چیز تهوع‌آورتر از لحظه‌ای نیست که انسانی خود را مأمور «هدایت» دیگری می‌داند. اینجاست که او نه به قدرتی حقیقی، که به یک بت پوسیده سجده کرده است: بتِ دولت، بتِ نظم، بتِ حقیقت مطلق. «”انسان”، کثیف‌تر از “انسان” می‌شود آن‌گاه که به جای خویشتن، نقش جلاد هم‌نوعش را بازی کند. زیرا “انسان”،کثیف تر…