هیچچیز بیش از خوشبختی، به مثابه کامیابیِ خلاقانه، در مخمصه نبوده است. ادیان آن را زیر ضربِ ممنوعیت گرفته و خوشبختیِ حقیقی را تجویزِ در ـــ خویش ـــ مُردن به منظور زندهگی ناتنانه و فاقدِ جسم در آخرت دانسته اند. خوشبختی هیچ مفری جز در سایهی عقدهگشاییهای دُزدکی و شرمگینانه نیافته است تا در باتلاق…