جبهه آنارشیستی

شعر از: سپیده اسکندری اذان گیسوانت خواب خفتگان را برآشفت به اذن مواجهه‌ات با مرگ. زیر دلشوره فردا تندیس امنیت سقوط کرد دیگر سازی برای کوک کردن فردا نبود در زیر بیرق استبداد شعله‌ای رقصان شد در جستجوی زمان از دست رفته، طنابی ضخیم پوسید یا مرگ یا آزادی!

شعر: یگانه افتخاری؛ از مخاطبین چپ همراه «فدراسیون عصر آنارشیسم» شب، زخم خورده از ستمِ نابکارتان یلدای ما کجا و شبِ ددسوارتان از بس که رخ به خونِ جوان طرح بسته‌اید ضحاکِ ماربه‌دوش شد آیینه‌دارتان از خون‌مان به صورتتان صورتک زدید ابلیس بهره برده از آموزگارتان از نور گفته‌اید و ولی گور می‌کَنید خونابه می‌چکاند…

بی‌مرز و بی‌حکومت علیه این ولایت ایستاده ایم و محکم بر سینه جهالت روزی رسد که شاید از ما اثر نماند عصیان پاک شورش، رها از این اسارت در خاکی که قدرت، به دست خلق مانَد رفیق من بلند شو رفیق با شهامت رفیق من آنارشیست با هر زبان و رنگ است با مردم برابر،…