جبههٔ آنارشیستی

من یاد اون پرولتر تنهام توی سنگرهای کمون پاریس سرکوب شدم همه جا بجای غذا خوردم باتوم پلیس صدای سرکوب شده زنی ام که هنوز تو بند ارتجاع اسیره از مهربونی و صلح با من حرف نزن جنگ آخرین مسیره آخرین فریادهای  باکونین ام روبه روی ارتجاع مارکس نگو نا امیدی این خیابون ها تهش…

آن‌جا که پهنه و شاه بیگانه نیست آن‌جا که دین‌آوران پیام‌آورانِ صلح‌اند به همراهی خیل زره‌پوشان چونان لغزشِ بی‌رنگِ لب‌های دربندِ تنگای تاریکِ تاریخ به تمسخرِ سرباز می‌مانی: به تمسخر چنین گفت: _برون‌ آی به آخرین دیدارِ یارانت._ برون شد پیرْمردِ خندان به بوی تپاله آغشته با دستی به ریسمان بسته خورشید را از چشمانش…