جبههٔ آنارشیستی

پایم برهنه و به دستانم سنگ نان نبود و در آرزویت بودم دست‌فروش کشاورز خلاصه هرکه که آدم‌فروش نبود گرچه نان نبود در آرزویت بود دستش را فروخت پایش را فروخت کارش را فروخت کشاورز بود و چشمان کوراش را نتوانست بفروشد گرچه نان نبود گرچه آب هم نبود اما بیش از همه در آرزویت…

در تاریکی این خون سرخ توست که بیرون می‌زند از سلول تا کف خیابان تا باریک‌ترین کوچه‌های شهر تا اتاقی مسلول در محله‌ای که روی نقشه‌ی شهرداری نیست. و انگار هرگز نبوده است خون تو از «نبوده است» می‌زند بیرون صورت حضار را رنگین می‌کند رنگین می‌کند از سرخ بر گونه‌های باد کرده‌شان – دست…