• شعر: شورش زنان

    شعر: شورش زنان

    از کابل تا تهران ابرهای سیاه زبانه‌های آتش زنده‌گی را فرو می‌بلعد و زنان را پشت دیوار‌های از حجاب قفل کرده‌اند. در جغرافیای خون و خاکستر کوچه‌ها سرخ از خون انسان است و چی سرنوشت غم‌ناکی! فرخنده و مهسا قربانیان دیوهای خفته در قدرت سوار بر مرکب دین هریکی پیامبری از مرگ اند. اشک‌‌های شان…