• بسوی تنومندی یا خودگردانی بدن

    بسوی تنومندی یا خودگردانی بدن

    «شما که این همه می‌تازید، توهین می‌کنید و خون تان به جوش آمده است فقط « لباس نیمه‌آستین[دار] من را دیدید ولی طالب با زور تفنگش، جهادش و پرچم اسلامی محمدی[…] اش بدن من را با یک سوتین دیده.» (برشی از حرف‌های زرمینه پریانی خطاب به مردان برآشفته از دیدن عکس بدون حجاب او)  …

  • علیه ادبیات

    علیه ادبیات

    سال‌های پیش، چند تن از شاعران جوان (ابراهیم امینی، حکیم علی‌پور، نصیر احمد ندیم) که تازه در فضای ادبی بلخ صاحب نام و نشانی شده بودند به وساطت روابطی که با برخی از فرهنگیان افغانستانی‌ و مهاجر در ایران یافته بودند به این کشور رفته و بعد، سر از بیت رهبری ولایت فقیه درآوردند. تعداد…

  • انتقادی بر اعلامیه چتر اتحاد ملی زنان افغانستان

    انتقادی بر اعلامیه چتر اتحاد ملی زنان افغانستان

    نشستی که قرار است در 18 و 19 فبروری در دوحه برگزار شود، دومین نشست از سلسله نشست‌هایی خوانده می‌شود که سازمان ملل متحد، همراه با نمایندگان دولت‌ها و نهادهای سیاسی و حقوق‌بشری گوناگون، پیرامون اوضاع افغانستان، برگزار کرده و ادامه می‌دهد. ولی این، دومین گفتن به نشست دوحه، یک تاکتیک لفظی بسیار زیرکانه است؛…

  • گدایان؛ آنارشیست‌های بی‎‌همه‌چیز!

    گدایان؛ آنارشیست‌های بی‎‌همه‌چیز!

    زمانی که دزدی راه تان را می‌گیرد، پیش‌تر از رسیدن به یک راه فرار، این ساختار عصبی شما است که تصمیم به ترسیدن می‌گیرد. سلاحی که دزد به‌طرف شما گرفته، در قدم نخست، ابزاری برای ترساندن است نه آسیب‌زدن؛ دزد خواهان برانگیختن ترس در شما است. هم‌چنان است زمانی که گدایی راه تان را گرفته…

  • فاجعه از فاصله ادبیات

    فاجعه از فاصله ادبیات

    مقدمه: جمعه هفته پیش با عده‌ای از دوستانم که هر کدام مان در نقطه‌هایی از این جهان پرت و دور از هم افتاده‌ایم، قرار یک تماس گروهی تلفنی گذاشتیم. خواستیم با خواندن کتاب «خاک و خون»، رابطه‌ی خودمان با ادبیات در حال تولید را مستحکم‌تر کنیم. این یکی از ویژگی‌های خوب است؛ همه می‌توانیم کتاب‌های…

  • دیدزن از خلال پرتره

    دیدزن از خلال پرتره

    تصاویری که شعرها ارائه می‌دهند، می‌تواند با هنرهای دیگری که کارشان تصویراست، نزدیکی‌های بسیاری داشته باشند و حتی شامل همان دسته‌بندی‌ها شوند. این نیاز که تصاویر شعرها را مثل هنرهای تصویری، دستبه‌بندی کنیم، بسیار احساس می‌شود؛ ولی منظورم، آن دستبه‌بندی‌های کلی نیست؛ دسته‌بندی‌هایی چون «تصویر سینمایی»، «تصویر نقاشانه» یا «تصویر عکاسانه»… بلکه جزئی‌تر و ریزبینانه‌تر…

  • رویای جمعی

    رویای جمعی

    اکنون، در زمان ما، مردم نمی‌دانند چه بر سر شان خواهد آمد؛ ولی این، هرگز مسئله‌ اساسی نیست؛ مسئله این است که مردم، خودشان نیز تصوری جایگزین از آنچه باید بیاید ندارند. مردم جز امور بدیهی زندگی شان، هیچ مطالبه‌ای ندارند و در واقع، طلب آنچه امور بدیهی می‌گوییم نیز یک خواهش است نه یک…